Sinds 2010 ben ik raadslid namens Burgerbelangen in Ede. In het begin werd ik gekscherend de knuffelbeer van het college genoemd. Het was destijds ook lastig met GroenLinks, D66 en ChristenUnie als oppositiepartners. Helaas is de samenstelling gewisseld en ageren we nu voornamelijk tegen besluiten uit de koker van deze coalitiepartijen. Een hoge aaibaarheidsfactor hebben deze voorstellen doorgaans niet. Het college van B&W loopt aan de leiband van GroenLinks en ChristenUnie en de overige wethouders lijden aan het Stockholmsyndroom, wat inhoudt dat gegijzelde mensen sympathie hebben met hun gijzelnemers. De VVD heeft vooral op papier een rechts geluid, maar is links betreffende groene initiatieven en immigratie. Goedkope arbeidskrachten blijven nodig om cao’s niet te verbeteren, terwijl kosten van  levensonderhoud zijn gestegen. Dit betekent dat tegenwoordig ook werkenden in armoede leven. Het CDA beseft dat hun macht afneemt en heeft geen eigen geluid meer. Zelfs het gepretendeerde dualisme in de raad is verdwenen. 

In Ede denkt men op mondiaal niveau het verschil te maken. Geld is een gelegenheidsargument. Er zijn miljoenen euro’s vrijgemaakt voor het World Food Center Experience. De toevoeging ‘World’ impliceert dat de wereld de Edese ontwikkelingen nauwlettend volgt. Dit educatieve voedsel propaganda park gaat jaarlijks geen honderdduizenden bezoekers trekken. Met vakkundige onderzoeken kon dit getackeld worden en men wast, zoals Pilatus, zijn bestuurlijke handen in onschuld. Politici denken opportuun liever in mogelijkheden met ‘gratis’ gemeenschapsgeld.

De leefomgeving is de sluitpost en dit vertaalt zich in metershoog onkruid in woonwijken en het schrappen van een autotunnel in Ede Zuid. Deze is volgens ChristenUnie en GroenLinks niet nodig en men probeert inwoners te dwingen om te fietsen. De overige coalitiepartijen laten zich gewillig gijzelen en fungeren nu als knuffelberen. Zelfs het CDA laat eerdere beloftes varen. Het past in de duurzaamheidsmantra, zoals de ambitie om Ede te ontsieren met windmolens. Het liefst zo opzichtelijk mogelijk. Ik begrijp ineens het Bargoense spreekwoord: ‘Zo trots als een aap met zeven lullen.’ Ik mis op de wieken alleen nog de logo’s van de verantwoordelijke partijen die deze horizonvervuiling mogelijk maken.

Deze mondiale bevlogenheid leidt tot bezuinigingen elders in de begroting met zotte ideeën als het adopteren van prullenbakken. Onze bestuurders leven in een droomwereld en zijn de realiteit met inwoners kwijt. Kiezen voor kwaliteit, noemde wethouder Meijer (ChristenUnie) dit. Alsof het een keuze van burgers is. Als je een schone leefomgeving wilt, moet je zelf gaan schoffelen, omdat de overheid hier geen geld meer aan wil uitgeven. Onkruid verwijderen is kleinburgerlijk en te suf voor het gemeentebestuur. Ingrijpende keuzes zijn nodig om dure bestuurlijke speeltjes te bekostigen. De winnaars in Ede zijn dogmatische partijen, zoals ChristenUnie en GroenLinks. Fietsstraten, fietspaden en fietstunnels. De rest betaalt zonder mokken mee.

Actueel is het naderende vuurwerkverbod. Die acht schamele uurtjes waarbij liefhebbers hun legale vuurwerk mogen afsteken. Dat wordt deze hardwerkende burgers straks ontnomen. Dat vuurwerkoverlast al maanden ervoor plaatsvindt maakt niet uit, de mensen die zich aan de regels houden zijn de dupe, de rest gaat gewoon door.

Waarin het college wel wat voor haar inwoners kan beteken, is het realiseren van voldoende woningen. Er zijn veel mensen die noodgedwongen thuis blijven wonen, maar de schaarse sociale huurwoningen worden met voorrang weggegeven aan statushouders. Opmerkelijk ook dat diezelfde politici vervolgens constateren dat de tweedeling in de maatschappij steeds groter wordt. Ik wilde dat ik als raadslid met dit kinderlijke denken en enthousiasme behept was, dan had ik goedheid in krantenkoppen uitgestraald en de rekening van deze goedgeefsheid bij burgers neergelegd. Ik benijd hen. De rol van knuffelbeer is makkelijker en sympathieker dan aangeven dat het zo niet langer kan!