Onorthodox en authentiek. Allesbehalve volks. Een professor met een butler in een stadsvilla. Normaliter voor mij en andere ‘gewone’ mensen onmogelijk om je mee te identificeren. Dit was de buitenkant, het decorum. Het wekte intellectueel vertrouwen, maar in zijn verschijning zat iets eigens, volks en onconventioneel. Iemand die zichzelf geheel liet zien, vertelde dat hij in therapie was geweest of dat zijn woede zijn zwakte was. Vertelde openlijk persoonlijke details over zijn privéleven. Betrok gerust de stelling  dat de echte bankzitters die zichzelf zo zielig vonden en niks willen ondernemen met hun leven dan maar op de PvdA moesten stemmen. Hilarisch was de zin: 'Ik hoop wel dat meneer Melkert nog gaat ontdooien de komende weken,' tegen de onderuitgezakte Ad Melkert in het lijsttrekkersdebat gehouden op 6 maart 2002. De gesprekken waren levendig en Pim was een denker die zelf oplossingen bedacht en buiten de geijkte kaders durfde te kijken. 🙂 Had je niks met de traditionele politieke partijen of politici dan had je zeker iets met Pim. De anti-held die brak met de gezapigheid en kleur bracht in de grijze stoffige politieke discussies. 😁

Ik ga proberen hier meer dan alleen een ideologisch manifest van te maken. Technisch zal ik een tegengesteld geluid kunnen vormgeven. Ik constateer dat politieke partijen vanuit hun ideologie vastzitten in hun handelen. Dit geldt voor het hele politieke spectrum. Dat maakt het lastig om samen tot effectieve gedragen oplossingen te komen. Allereerst ben ik 2021 niet degene die ik in 2002 was. Er zit bijna twintig jaar tussen en er is voor mij veel veranderd. Ik zie de opkomst in een meer historisch perspectief wat ik hieronder zal uitleggen. Ik ben inmiddels meer dan 10 jaar raadslid en zelf actief in de politiek. Ten tijde van 2002 was ik niet politiek geïnteresseerd, ik zag per ongeluk weleens een debat. Sommige mensen vragen mij of ik altijd interesse in politiek heb gehad en vragen of ik dit van huis heb meegekregen. Het antwoord is: “Nee, ik was voorheen niet politiek bewust en wij hadden geen politieke discussies thuis. Ik zag net zoals veel Nederlanders dat de multiculturele samenleving zijn schaduwkanten had en je deze niet mocht benoemen.” Steevast werd er de Tweede Wereldoorlog en het fascisme bijgehaald. Nu nog wordt een kritische houding betreffende immigratie door radicalen hieraan gelijkgeschakeld. Het totalitaire denken in die kringen heeft hier meer raakvlakken mee dan het in een open democratie hierover van mening kunnen verschillen.😀 Het niet kunnen bespreken van maatschappelijke problemen omdat dit ‘heilige huisjes’ zijn breekt zich altijd op. Dit moet in een democratie geen ongeschreven regel zijn en een ontwikkeling die zoveel invloed op je maatschappij heeft en niet bekritiseerd kan worden is een democratie onwaardig. Hier krijgt niet alleen de samenleving de rekening voor, maar ook de politiek. In die zin was de komst van Pim Fortuyn een onvermijdelijk logisch gevolg. Dat dit leidde tot een moord, waarbij de dader binnen tien minuten wordt opgepakt blijft een dubieus gegeven.😬 Ik zal hierover niet verder uitweiden. Terug naar het onderwerp. De immigratie die na de Tweede Wereld Oorlog op gang kwam veranderde de samenstelling van onze samenleving. Niet altijd ten negatieve, zeker in de juiste verhoudingen leidt dit niet tot noemenswaardige problemen. Naar gelang de aantallen toenamen veranderde dit. De gevolgen van immigratie en het koersen op een multiculturele samenleving was echter een onderwerp dat taboe was. In 1968 leek dit te veranderen door een afsplitsing binnen de PvdA die het geflirt met met het communisme en de DDR te radicaal vonden en meer terug wilde naar de sociaal democratische koers. Men stelde dat immigratie moest worden tegengegaan en de arbeid door onze eigen bevolking gedaan moest worden. Dit resulteerde in de eerste immigratie kritische partij DS’70. Saillant detail is dat zowel oud premier Willem Drees senior en zijn zoon Willem Drees junior fel tegen immigratie gekant waren. Willem Drees senior is praktisch de ‘Godfather’ van de PvdA. Dit geeft te denken dat de pragmatische mensen met visie die verder vooruitkijken dan de waan van dag volgen het volhouden van de multiculturele immigratiekoers in combinatie met overeind houden van de verzorgingsstaat niet samen zagen gaan. Toch veranderde er niets. DS’70 ging in 1977 uit de Tweede Kamer en het was oud DS’70 lid Hans Janmaat die met de ‘Centrumpartij’ in 1982 één zetel haalde in de Tweede Kamer. 

Wat je ook van de Centrumpartij (CD) vindt zij waren in de jaren tachtig de enige criticaster van immigratie en het verdwijnen van onze nationale identiteit. Hans Janmaat van de CD werd verketterd en buiten onze maatschappij geplaatst. Een illustrerend interview hoorde ik onlangs terug uit 1983 waarbij enkele VPRO journalisten drs. Janmaat op de radio aan een kruisverhoor lijken te onderwerpen. Het heeft meer weg van een oorlogstribunaal en is hier te beluisteren. Hans Janmaat die meer dan 300 gerechtelijke processen aan zijn broek kreeg had geen leven. Zijn vrouw die door een aanslag in 1986 een been verloor en in een rolstoel kwam. Justitie heeft nooit onderzoek gedaan naar de daders van deze aanslag. De politiek, dubieuze clubjes en het openbaar Ministerie die criticasters buiten de maatschappij probeerden te plaatsen. Omdat je als politicus niet voor immigratie bent en je voor opvang in de eigen regio pleit zodat mensen hun eigen land na beëindiging van de oorlog of conflicten hun eigen land kunnen opbouwen. Hier maatschappelijk over debatteren werd onmogelijk gemaakt en als dit Tweede Kamerlid aan het woord was draaide men hem letterlijk de rug toe. Een parlementaire democratie onwaardig!

Multiculturele problematiek en het cordon sanitaire

Dat het niet de goede kant op gaat met de multiculturele samenleving wisten mensen al langer. Je hoeft een avondje 'Opsporing Verzocht' te kijken en je krijgt een beeld hoe succesvol de integratie en arbeidsparticipatie geslaagd is. De arbeiders en de 'gewone' man en vrouw die veelvuldig in aanraking komen met onze 'nieuwe' medelanders zien het al langer fout gaan. In plaats van dat politieke partijen hun verantwoordelijkheden namen door de situatie niet verder te verergeren ging men verder met dit beleid. Je moest deze immigratiestroom en integratieproblemen als burger accepteren en mocht hier niks van zeggen. Alsof er geen rationele argumenten kunnen zijn om deze stroom mensen in te dammen. Woonwijken die geheel van samenstelling veranderden. Nederlanders die zich niet meer thuis in hun eigen buurt en een vreemdeling zijn in eigen land. Zelfs nu denken de gevestigde partijen dat het los zal lopen en sluiten zij op politiek niveau de criticasters buiten. Denk aan de PVV niet betrekken in de coalitie in Den Haag, maar ook in de provinciale Staten zoals Overijssel en Utrecht politieke partijen zoals het Forum voor Democratie uitsluiten. Extremer is het negeren in Rotterdam van de grootste winnaar Leefbaar Rotterdam van de gemeenteraadsverkiezingen in 2018. Zelfs extra wethoudersposten en baantjes creëren om met negen partijen een collega van B&W te vormen. Eigenbelang en een minachting voor kiezers en uitslagen van democratische verkiezingen. Ik kan je een ding adviseren als je geen stem wilt gaan uitbrengen, doe dit wel! En belangrijk beloon niet de zichzelf democratisch noemende partijen zoals VVD, D66, CDA voor deze gedragingen. Deze partijen zijn alles behalve democratisch ingesteld. Stelt men de PVV of andere politieke partijen uit te sluiten en denk je dat het dan geen zin heeft om op deze partijen te stemmen dan doe je precies wat zij willen. Dit soort arrogantie van de zittende macht kan mij niet electoraal genoeg afgestraft worden. Het doet mij denken aan president Wim Kok die destijds in 2002 vlak na de moord opriep om vooral met je verstand te gaan stemmen, (dus lees niet LPF/Pim Fortuyn en vooral de PvdA) partijpolitiek bedreven door de zittende premier. Het kon destijds verkeren in 2002.

Politiek in 2002 met Pim Fortuyn/leefbaar nederland

In 2002 was er eindelijk iemand die zijn nek durfde uit te steken en stelling innam tegen immigratie en de hieraan verwante problematiek. De overige partijen hadden dit onderwerp stelselmatig gemeden. De media gaf hem ruimschoots (bij het grote publiek) een podium. Dat zal de politiek correcte kaste en de zittende macht wel flink geïrriteerd hebben. Normaliter krijgt een 'nieuweling' zelden zendtijd. Alsof men aanvoelde dat de tijdsgeest veranderen ging. De geest was uit de fles en het onderwerp kon niet langer gemeden worden. Een ramp voor de technocratische carrière politicus Melkert die het premierschap in spe aan zijn neus voorbij zag trekken. Wat zal die man hebben gevloekt op deze Rotterdammer die kleurrijk debatteerde en de ambtelijk aanvoelende antwoorden op meesterlijke wijze wist te pareren en de paarse coalitie rekenschap liet afleggen voor hun gevoerde beleid. 'De collectieve sector ligt er in een armoedige staat bij,' zei Fortuyn.

Ik bleef thuis voor de debatten en raakte geïnteresseerd in politiek. Er leek iets te kiezen. Fortuyn die vooral 'linkse' voorbeelden had zoals Kennedy en Joop den Uyl die hij roemde omdat hij de politiek op straat en in de huiskamer bracht. In retroperspectief en politiek zelfbewuster kan ik constateren hij vooral de truc van Hans Wiegel kopieerde met de puinhopen van paars. Een beeldvorming waar lastig tegen te ageren is en de zittende partijen automatisch het defensief in moeten. 'Je moet je tijd mee hebben, een leider past bij zijn tijd en niet andersom,' constateerde hij. Zelf was hij een van de weinige mensen die zonder schroom in 1993 bij Nova vertelde dat hij als ambitie de premier van Nederland wilde worden en naar eigen zeggen wachtte op het juiste moment om toe te slaan. Dit leek een grap, maar was een serieuze voorbode voor hetgeen komen ging. Dat Pim Fortuyn al eerder de vinger op de zere plek legde is te zien in Rik Zaal's documentaire Zaal over de vloer. In dit interview ziet Fortuyn in zijn eigen multiculturele woonomgeving al precies wat er maatschappelijk misgaat. Een bovenklasse die zich verveeld en van gekkigheid niet weet die doen moet net zoals de onderklasse zonder middelen hetzelfde ten deel valt en een kleiner wordende middenklasse die de samenleving vormt maar langzaam verdwijnt. Schaamteloos eerlijk vertelt hij over dat hij in therapie is geweest en is openlijk over zijn leven. Beschouwend zonder opsmuk en indrukwekkend. Duidelijk is dat de man nadacht over maatschappelijke problemen. Zijn deelname aan de politiek is een logische stap in zijn ontwikkeling en missie om Nederland te hervormen. Te behouden voor toekomstige generaties en niet zoals hij zelf stelde onze culturele identiteit binnen enkele decennia kwijt te raken. Vrijheden zoals de vrijheid van meningsuiting die straks onder druk en door komt van grote groepen islamiten opnieuw ter discussie staan en wij te gemakkelijk als vanzelfsprekend zien. Mensen die een wezenlijke andere visie hebben over de kernwaarden van onze samenleving. We zagen dit recentelijk nog terug in Frankrijk waar in oktober 2020 een 47-jarige leraar geschiedenis en aardrijkskunde die tijdens een les over vrijheid van meningsuiting een spotprent over de profeet Mohammed had laten zien werd onthoofd. Wie durft dit nu nog? Miljoenen islamieten die de islam boven onze vrijheid van meningsuiting plaatsen en een speciale behandeling willen als het gaat om het uiten van vrijelijk van meningen en spot. Nog kort in het geheugen om precies te zijn, 7 januari 2015 toen de bijna voltallige striptekenaars van het satirische Charlie Hebdo werden doodgeschoten. Onze vrije westerse samenleving is ten prooi gevallen aan terreur en angst. De discussie die door onze volksvertegenwoordigers nog steeds wordt gemeden en waar wegkijken en bagetalliseren makkelijker is. De samenstelling van onze samenleving veranderen met honderduizenden mensen met andere culturele islamistische opvattingen is het creëren van een tijdbom. 

Demonstranten op de Place de la Republique in Parijs die een eerbetoon geven aan de onthoofde Franse leraar.

De visie van Fortuyn bijna twintig jaar later.

Ik kijk regelmatig interviews van Fortuyn en als verzamelaar heb ik denk ik alles compleet. Opvallend is hoe zijn politieke stellingname en maatschappelijke visie tijdloos zijn gebleven. Het had gisteren gemaakt opgenomen kunnen zijn, maar toen een beheersbaarder vraagstuk. Een kans die ons en hem letterlijk is ontnomen. De problemen zijn heden ten dage erger geworden en hij heeft op alle vlakken gelijk gekregen. Meerdere terroristische aanslagen door islamisten, toename van het politieke salafistische islamistische gedachtegoed, grotere integratieproblemen. Leraren die door de multiculturele problemen in de randstad geen les meer willen geven en kiezen voor een baantje in een rustigere omgeving. De huidige traditionele partijen politici kiezen niet voor oplossingen om deze problemen aan te pakken, er is niks veranderd. Roeptoeteren dat er meer gebouwd moet worden en dat welvaart eerlijker verdeelt moet worden, maar concreet gebeurd er niks. Vooral blijven doorgaan en niet zoals de sociaaldemocratische partij in 2019 in Zweden deed namelijk de politieke koers bijstellen betreffende immigratie om de verzorgingsstaat te kunnen handhaven. Dertig jaar verkeerd beleid toegeven is lastiger en staat gelijk aan politieke zelfmoord. Dan offeren de traditionele partijen liever de samenleving op door tegenstellingen nog verder te vergroten. De schuldigen worden gezocht in de criticasters aan de rechterkant van het politieke spectrum terwijl men de afgelopen jaren beter aan zelfreflectie en introspectie had kunnen doen.

Een ongemonteerd interview met Pim Fortuyn. Zogenaamd na de moord pas teruggevonden in de archieven van de VPRO. Destijds voor de verkiezingen gemaakt van 2002. Het is niet ondenkbaar dat deze omroep het alleen had uitgezonden als Fortuyn slecht uit het interview was gekomen. Het kwam de VPRO waarschijnlijk slecht uit en mogelijk wilden zij Fortuyn geen podium bieden omdat zijn visie tegen de 'politieke' opvattingen van de omroep ingingen. Het unieke is dat dit het ongemonteerde materiaal is. 10 jaar later werd dit alsnog uitgezonden. Fortuyn is geen electorale bedreiging meer. Opvallend hoe actueel dit gedachtegoed nog is.

Karaktermoord van andersdenkenden

De grootste aversie tegen linkse partijen heb ik omdat zij mensen met kritische opvattingen wegzetten als onwetend en onverdraagzaam. Zij beschuldigen deze partijen van het zaaien van verdeeldheid, maar doen dit zelf, wie dit trucje doorziet ziet vooral de linkse partijen polarisatie aanwakkeren. 'Ben je tegen immigratie dan heb je iets tegen buitenlanders' is de kinderlijke gedachte. Tegen dergelijk simplisme sta je standaard met 1-0 achter.  Kanttekeningen bij immigratie meteen als inhumaan en vreemdelingenhaat bestempelen. Het criminaliseren van andere politieke opvattingen. Het is strategie dat rechtse politieke partijen populisten worden genoemd. Dit impliceert dat deze politieke stroming geen intrinsieke overtuigingen of standpunten bevat. Het suggereert stemmingmakerij om zoveel mogelijk kiezers binnen te halen en mensen naar de mond te praten. Deze wijze een manier van politiek bedrijven zelf is zoals oud politicus en politicoloog Wouter Bos het terecht in november 2016 benoemde en niet is voorbehouden aan een politieke stroming is. Wouter Bos die ook niet schroomde voorbeelden van zijn eigen partij te laten zien. Hier leek geen politicus aan tafel te zitten, maar een academicus die vakinhoudelijke duiding gaf over het ambacht politiek. 

Mijn politieke zelfbeeld en fortuynistische lokale koers

Het is door linkse politici dat ik mijzelf als rechts typeer en mijzelf zo zie. Ik ben niet rechts, maar als links het links is hoe zij zichzelf voorspiegelen dan ben ik uiterst rechts. De traditionele politieke partijen die de problemen te verergeren om massaal mensen uit andere botsende culturen te blijven importeren. Een massale instroom die de woningtekorten verder doen oplopen. Wie worden er hier geholpen? Het rechtse VVD beleid waar grote bedrijven winsten kunnen maken en door goedkope arbeidskrachten de verdiensten zien toenemen steeds meer werknemers aan de onderkant van de maatschappij terecht komen. Slecht betaalde baantjes en rechten. De toevoeging van arbeidskrachten zodat de dikbetaalde baantjes aan de bovenkant blijven bestaan. Dat is niet links, want in de villawijken waar deze lieden zelf wonen heb je weinig last van woningnood en integratieproblemen. Linkse politici zoals Femke Halsema die pleiten voor meer diversiteit in het klaslokaal en toenadering tussen bevolkingsgroepen maar haar kinderen heimelijk in 2006 van een zwarte school haalde. Later toen de pers er lucht van kreeg  verklaarde ze dat 'kinderen geen sociaal experiment zijn.' Let wel, ze bedoelt hier haar eigen kinderen en niet die van andere mensen! Dat de multiculturele samenleving een nog veel groter sociaal experiment is en door haar politiek beleden wordt is tekenend voor de hypocrisie van dit soort 'Gutmenschen' die zelf in hun veilige leefwereld geen greintje pijn van voelen. Zij staan aan de goede kant van de lijn, in allerlei opzichten, zowel moreel als maatschappelijk. Dat hiervoor de samenleving ten grabbel wordt gegooid raakt hen niet.

Wat is de winst? Werknemers die hun rechten niet kennen en verdeeld zijn. De slecht betaalde baantjes die in omvang toenemen. De stijgende sociale lasten en voorzieningen die uitgehold worden. Grote groepen mensen die door toeslagen net het hoofd boven water kunnen houden en ervaren dat dit sociale vangnet versoberd moet worden omdat hier een te groot beroep op wordt gedaan. Zo worden linkse partijen groter en lijken ze hun eigen potentiële stemmers letterlijk binnen te halen. Je kunt volgens hen alleen voor immigratie zijn en anders ben je een racist. Een begrip dat een containerbegrip is geworden en miljoenen kritische mensen wegzet als fascisten. Die verharding en verdeeldheid wordt ingezet door links, zij zijn goed en de rest is fout.

De indianen zagen hun bestaansrecht en cultuur geheel verdwijnen en zijn geworden tot een curiositeit in Amerika. Denken dat grote groepen mensen met andere culturele waarden de oorspronkelijke cultuur niet bedreigen is eigenlijk pure arrogantie. De geschiedenis leert dat dit uiteindelijk ten koste gaat van de 'inheemse' bevolking. De indianen zijn hier een klassiek schoolvoorbeeld van. Behoud van onze westerse vrijheden, cultuur en identiteit zijn niet vanzelfsprekend.

Veel mensen van allochtone komaf stemmen inmiddels niet meer op linkse partijen. Zij zien dat hun positie ondergraven wordt door een massale toestroom. Hun stem is niet afkomst of kleur gebonden en velen trappen niet meer in de verhaaltjes dat rechts georiënteerde of immigratie kritische partijen racistisch zijn. Bovendien staan allochtonen net zoals autochtonen achteraan in de rij als het gaat om het krijgen van een sociale huurwoning. Niet alleen de middenklasse van autochtonen trekken weg uit achterstandswijken, ook succesvolle allochtonen gaan weg. Dit zorgt voor zwakkere wijken die met een nieuwe toestroom problemen er nog slechter voor komen te staan.

Het failliet van progressief Nederland

En hoe kan het zijn dat bij de derde emancipatiegolf juist de progressieve linkse partijen het promoten van vrouwenbedekking verdedigen? Dit in de jaren zestig precies andersom was komt omdat zij minderheden standaard als hulpbehoevend en achtergesteld zien en wanneer zij conservatieve denkbeelden hebben, dan moeten desnoods de eigen linkse progressieve waarden wijken. Dus ageren tegen gereformeerden en christenen (geen probleem natuurlijk). Die kun je niet genoeg op de hak nemen, net zoals het sinterklaasjournaal in 2020 het dorpje 'Kruisighem' gebruikte, maar geen zwarte piet durven tonen omdat enkele van onze gekleurde medemensen beledigt kunnen zijn. Dit geeft precies aan hoe de progressieve geest van links Nederland tegenwoordig de maatschappelijke discussie vormgeeft. Rechts verdedigt onze progressieve waarden door onze culturele tradities, maar ook onze progressieve kernwaarden zoals gelijkheid van man en vrouw. Verdedigt de vrijheid van meningsuiting tegen geïmporteerde culturen van mensen die hier vrijwillig zijn gaan wonen. 

De politie om het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn op 19 juni 2020. Onze geschiedenis en culturele identiteit wordt aangevallen en moet verdwijnen volgens sommige lieden. Onze nationale identiteit moet wijken omdat immigranten die hier vrijwillig zijn gaan wonen hier aanstoot aannemen. De omgekeerde wereld. Andersom wil men respect en begrip, maar op basis van eenrichtingsverkeer. 

Mijn persoonlijke invulling